paslanmış

paslanmış
f. sif. Pas atmış, üstünü pas basmış, pasla örtülmüş; paslı. Paslanmış qıfıl. Paslanmış bıçaq. – O gündən şair ilə Afaq bağçalarını paslanmış nizə, qalxan və qılınc parçalarından təmizlədilər. . Ə. M..

Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • kılıç — is., cı 1) Uzun, düz veya eğri, ucu sivri, bir veya her iki yüzü keskin, kın içinde bele takılan, çelikten silah Zırhları biraz paslanmış ve yaldızları bir hayli solmuş eğri kılıçlar asılıydı. A. Ş. Hisar 2) sp. Bu silah kullanılarak oynanan bir… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • paslı — sf. 1) Üzerinde pas oluşmuş, pas tutmuş, paslanmış Duvarlarında ağır ve büyük paslı kılıçlar, kalkanlar, zincirler asılı dururdu. Y. K. Beyatlı 2) tıp Hastalık dolayısıyla beyaz tabakayla kaplanmış (dil) 3) mec. Huzursuz, sıkıntılı, üzgün,… …   Çağatay Osmanlı Sözlük

  • cəftə — is. <ər.> Möhkəm bağlanmaq üçün qapıya, pəncərəyə və s. yə vurulan dəmir qarmaq. <Əbülhəsənbəy:> . . Xidmətçi yatan qapının çöldən cəftəsini vurdum. M. S. O.. Rəzələri paslanmış bir qapı küləkdən açılıb örtülür, sallanan cəftəsi gah… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • çalov — is. 1. Səpələnən və ya un kimi şeyləri götürmək üçün yanları azacıq yuxarı əyilmiş, bir tərəfi açıq, qısadəstəli alət. Çalovla un götürmək. 2. tex. Ekskavatorda və bəzi başqa mexanizmlərdə torpaq və s. götürmək üçün qurğu; çanaq. <Əsəd>… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • hasar — is. <ər.> 1. Daşdan, kərpicdən və s. dən tikilən hasar; barı, sədd. Bağın hasarı. Hasardan aşmaq. – Böyük bir qala var, dörd yanı hasar; Daşında paslanmış əski yazılar. S. V.. Arxa tərəfdən taxta hasarın kiçik qapısı vardı. Q. İlkin. Hasar… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • nizə — is. <fars.> köhn. Uzun ağaca keçirilmiş ucu şiş, deşici qədim silah; cida, mizraq. Qarovul çiynində nizə o tərəf bu tərəfə gəzir və bəzən nizəsinə söykənərək mürgüləyirdi. M. S. O.. O gündən şair Afaq ilə bərabər bağçalarının torpağını… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qalxan — is. köhn. Qədim müharibələrdə qılınc və s. zərbəsindən qorunmaq üçün əldə tutulan dairə və ya düzbucaq şəkilli sipər (ağacdan, metaldan, dəridən qayrılardı). Qədim zamanda qılınc və qalxan müharibənin başlıca alətləri idi. – <Mülkədar:> Öz… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • qurum — 1. is. Qurmaq işi, quruluş. 2. is. 1. Sobaların, bacaların iç divarlarına yapışan, tüstüdən əmələ gələn qatranaoxşar kəsif maddə; his, duda, tüstü qarası. Buxarı qurum oldu; Yandıqca qurum oldu; Hamının bir dərdi var; Mənə çox zülüm oldu.… …   Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • pas — zenk, paslanmış, bicevher …   Çağatay Osmanlı Sözlük

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”